Op allerlei manieren breken er nu nieuwe tijden aan. Zo is mijn dertienjarige dochter gisteravond voor het eerst (afgezien van eerdere schoolfeesten) officieel uit geweest. Met een vriendin naar ons fantastisch vernieuwde poppodium Doornroosje. Naar het feest FRIS, met de kernwoorden Cool&Verantwoord, voor 12 t/m 15 jarigen, uiteraard zonder alcohol, drugs en sigaretten, op een verantwoorde wijze kennis maken met het uitgaansleven. Legitimatie verplicht gelukkig, want je moet er niet aan denken dat 16-jarige en oudere snotneuzen met pukkelhoofd wel eens een jong onschuldig chickie willen scoren. Maar toch, het hart van ouders gaat al gauw een tikkie sneller slaan. Daar gaan ze, twee mooie meiden met lange benen, lange haren en een naveltruitje. Het begin van het einde? Als ze eenmaal veilig opgehaald door papa, weer thuis zijn, volgt de opluchting. Ze waren natuurlijk te vroeg daar, er was nog bijna niemand en toen ze naar huis moesten (23.45 uur) werd het pas echt leuk. Volgende keer graag tot het einde (0.30 uur)! Sommige jongens zagen eruit als 17-jarigen i.p.v. als 15-jarigen volgens de meiden, laten we hopen dat ze de identiteitsbewijzen op echtheid controleren! En ze hebben maar 1 drankje gekocht en verder alleen water gedronken, braaf en nog geld over ook. De kop is eraf en we hebben het overleefd!
En wat een verschil met de jongste, die als 9-jarige met haar jongere neefje alleen naar de film mag. Ik geef ze wat chips en een zelfgekozen zakje snoep, lever ze zelf in de bioscoopstoel af en pluk ze daar ook weer ongeveer zelf vandaan. Zelfs dan zit ik thuis op het puntje van m’n stoel constant naar de klok te kijken. Stel dat de film toch iets korter duurt dan op internet aangegeven staat? Mijn dochter durf ik inmiddels wel door de, haar zeer bekende, stad te laten zwerven, maar nu heb ik ook de verantwoordelijkheid voor het neefje. Dus sta ik netjes in de foyer te wachten, zonder dat zij iets merken van alle beren, die ik intussen op de weg heb gezien. “Mama, het was wel een beetje zielig en eng af en toe”, dus maak ik me alweer zorgen dat mijn neefje de eerste nachten geen oog dicht doet, als hij weer thuis is. Hij is de jongste van alle kleinkinderen en Karlijn heeft hem bij zijn geboorte meteen ingelijfd als haar persoonlijke, nimmer van richting afwijkende schaduw. Tot nu toe zijn ze vier handen op twee buikjes en kan Karlijn hem alles laten doen (zoals schminken als een klok). Ben benieuwd hoe lang hij dit leuk blijft vinden. Gelukkig alle schaapjes weer veilig op het droge!
En dan de dodenherdenking in de stad en op tv, het raakt me altijd. Er komt zoveel naar boven, over niet tolerant zijn naar elkaar, elkaar pijn willen doen, elkaar niet kunnen laten. Dat is wat oorlog met ons doet en daarom is herdenken ook goed. Maar laten we vooral de realiteit en de huidige situatie niet vergeten, want daar kunnen we tenminste nog iets aan veranderen!
Deze blog was eigenlijk voor gisteren bedoeld, maar ik ben niet zo goed in tijd voor mezelf nemen als het huis vol kinderen is. Nu zit ik al twee uur te wachten tot het droog is, om naar buiten te kunnen gaan en om als een bezetene de vrijheid te gaan vieren op een bevrijdingsfestival. Een vrijheid die zeer betrekkelijk is en zeker niet voor iedereen is weggelegd. Misschien ga ik gewoon een stukje lopen en dan komt dat vieren met een biertje wel als het zover is, vrijheid overal en voor IEDEREEN!!!
Toch maar m’n festival motorlaarzen aan, in geval ik per ongeluk nietsvermoedend op een modderig grasveld terecht kom. En toch maar mijn nieuwe legging van Leg-Inc, want die is zowel prachtig als ingetogen. Sweater en motorjasje van H&M, ronde festivalbril van Sacha en shawl (merkje eruit, maar gekregen van een hele lieve vriendin). Fijne dag/avond allemaal! X
Mieke de Kok 