Nu op mijn drieënvijftigste begin ik pas te beseffen dat ik enigszins onhandig ben. Onder welke andere noemer ik mijn ‘ongelukjes’ tot nog toe geschaard heb, mag een mysterie blijven.
Zo valt er zeer regelmatig een druppel nagellak van het kwastje op de houten tafel, waar ik dus onbeschermd, zonder de Volkskrant eronder, mijn nagels aan het lakken ben. Hoe ik dan overhaast in paniek deze vlek met nagelremover verwijder, mag duidelijk de volgende misstap heten. Dit is me helaas ook wel eens gebeurd op de houten tafel van een geleend vakantiehuisje op Terschelling. Nog sorry daarvoor.
Met het koken, vliegen er altijd klodders van de een of andere vette saus of aardappelpuree in het rond en die komen dan steevast ongelukkig terecht. Zoals op mijn gloednieuwe schaapswollen sloffen uit Australië, waar ik dan nog minimaal twee jaar warme voeten van moet krijgen. Twee jaar met een vereeuwigde lelijke vlek erop.
Of dat ik gisteren nog een beschimmelde tomaat op de pas gedweilde keukenvloer laat vallen en deze uit elkaar spatte. Zoals ik wel vaker onmogelijk smerige etensresten vlak vóór de vuilnisbak laat vallen. Net nog, met het fruit snijden, glibberde de overrijpe peer tot drie keer toe uit mijn handen. De keuken is toch wel met enige regelmaat de crimescene van mijn ongelukjes. En ik me maar afvragen waar al die fruitvliegjes toch vandaan komen🤔
Als ik weer eens fanatiek aan het stofzuigen ben, zonder eerst te ontbijten, en vanuit gehurkte zit té snel opsta, val ik achterover. En per ongeluk met mijn hoofd tegen de hoek van het tv-kastje.
Zo ben ik ook eens van een bagagedrager achterover op straat gevallen tijdens het fietsen. In de regen, achterop bij een toenmalig vriendje, beetje teveel gedronken misschien, door de zwaartekracht van een te zware weekendtas. En ik heb ook wel eens bij een kermis, stiekem achter de grote tent plassend, m’n evenwicht verloren. Mijn vriendinnen gierend van het lachen om die grote witte billen die in het maanlicht weerkaatsten.
Of dat ik op Paaspop met m’n sandaaltjes over een rijplaat struikelde en mijn ellenboog brak. Met het litteken nog steeds als aandenken aan weer een knap staaltje onhandigheid.
Ik hou van grapjes maken en zo kan ik me herinneren dat ik ooit rauwe eieren ging verstoppen voor mijn moeder. En toen ze er één gevonden had en deze voorzichtig in haar hand hield, kneep ik haar hand dicht. Tja, oeps. Je kunt je natuurlijk afvragen of dit onhandigheid is of gewoon ordinair sadisme. En of dit überhaupt grappig is😳
Wat me ook wel is gebeurd, is dat ik net een mooie nieuwe poederdoos heb gekocht, zo´n ding dat er perfect mooi uitziet als tie onaangeroerd is. Bij het openmaken al laat ik ´m in de wasbak vallen en is de perfectie al kapot. En als ik dan met mijn nieuwe poederkwast, ook al zo mooi, mijn gezicht wil poederen, gaat dat natuurlijk lomp en sla ik tegen de scheerspiegel, die op zijn beurt weer keihard tegen de muur slaat. Ook al kapot.
Je snapt inmiddels wel dat ik uit de buurt moet blijven van hete lucht ovens, uitlaten, kachels, bruin-zonder-zon en secondelijm.
En zo net nog, roer ik te wild in mijn gezonde vetarme kwark met fruit en superfoods, waardoor het toetsenbord van de computer in alle kiertjes en naadjes vol zit met chiazaad . Toen besefte ik het pas. Ik ben gewoon hartstikke onhandig. X Herkenbaar?
Mieke de Kok 