Voor ik iets in de gaten heb, ben ik ver weggezakt in een bodemloze put. Lig ik in de donkere loopgraven tijdens WO2, de vijand nimmer uit het oog verliezend. Ben ik ontvoerd door buitenaardse wezens en word ik naar het vagevuur in het binnenste van de aarde gebracht. Ben ik in de krochten van een kerk, alwaar een gestoorde gelovige de ongelovigen (vergeefs) probeert te bekeren. Zie ik het pratende Witte Konijn met een zakhorloge en verstop ik me in een theepot voor de wrede Hartenkoningin. Heeft Sil de strandjutter me de ondergrondse smokkelroute naar Engeland verklapt en loopt Lobke daar, met haar blonde lokken en volle lippen en een fles gedistilleerde whisky in haar handen.
Het blijkt uiteindelijk gewoon een uit de klauwen gegroeid konijnenhol te zijn, die de fundamenten van de stenen grond voor de fietsen, volledig weggevaagd heeft. Ik zet mijn fiets neer voor ons huisje, zoals iedere dag van Oerol, een gewoontegetrouw ritueel. Overdag, zonder dat ook er maar één druppel alcohol in mijn bloed zit. Ik zak weg met mijn been in de opengaande afgrond onder mij, een ziek konijn heeft een gevaarlijk zieke val gegraven. Even ben ik het dagelijks bestaan volledig kwijt, mijn bewustzijn vat niet wat hier gebeurt. Gewond, maar niet geveld.
En dan is het moment voorbij, stelt het niet langer iets voor, ga ik gewoon verder met “Oerol vieren”. Want vieren kun je het wel noemen. Eén van de fijnste festivals in Nederland, vooral vanwege de fantastische festivallocatie, het eiland Terschelling. Het is magisch, het is sprookjesachtig, het is de Efteling en Fantasialand ineen, het is de keiharde werkelijkheid van Oerol! Oerol is lekker gek doen, lekker jezelf zijn, al je kleurrijke vloekende (ondraagbare) kleding over elkaar heen trekken, je okselhaar laten staan en je uitgroei vooral niet proberen te verdoezelen. Je laten bewegen op je gevoel en door de wind, op alle mogelijke klanken, die ze muziek noemen. Je verbazen over de vele grijze dakduiven (de dames op leeftijd met hun, zonder uitzondering, grijzende lokken) die zich zonder gêne laten gaan en dan beseffen dat je langzaam één van hen aan het worden bent. Oerol is jezelf vergeven dat je ouder wordt, je bent ook maar een mens. Oerol is een voorstelling in de bossen, een privé optreden bij je huisje (Max Meser, Jan ten Boom, Zeekaag, bedankt voor weer een episch moment!) Oerol is een middagborrel bij ’t Zwaantje, dineren bij strandpaviljoen West aan Zee. Oerol is het carnaval van de Wadden in de lente. Oerol is de vier jaargetijden ineen, van zonnefactor 50 naar, ’s nachts in de duinen, vorst aan de grond. Oerol is de grootste koffer meenemen, van slippers tot bontlaarzen, van hemd tot winterjas. Oerol is nog drie weken zadelpijn hebben, duin op duin af, wind voor wind tegen. Oerol is jezelf gunnen te genieten zonder schuldgevoel, omdat anderen werken en er niet bij kunnen zijn. Oerol is jezelf durven en willen zijn, zonder oordeel, zonder spijt. Oerol is rust en drukte ineen, de stille duinen versus festivalterrein. Oerol is je soms eenzaam en koud voelen tussen de mensen, dan weer je laten verwarmen door de zon op het adembenemende strand. Oerol is je laven aan de natuur, de warmte van lieve veilige mensen, de hart- en lever verwarmende jutters (of snorretjes, bij gebrek aan het echte werk).
Oerol is leven, voelen, ontdekken. Wees je bewust van het feit, dat als je door mijn relaas, ervoor kiest de eerste keer naar Oerol te gaan, dat het een verslaving voor het leven is, chronisch en ongeneeslijk.
Even korte toelichting van bovenstaande outfits. Links: blouse en jasje van New Look, denim rokje van Zara (jaja, blote benen), Nike Air Max en buideltas van Sacha. Rechts: grijze sweater van H&M, zwart/gouden Leg-Inc, shawl van Zara, tas van Asos, witte Nike’s.
Dag lief Terschelling, dag fijn Oerol, tot volgend jaar!
Tussen het Oerol “geweld” door, natuurlijk enorm het thuisfront gemist, dus bij terugkomst meteen door naar een ander fantastisch festival, Kids ‘n’ Billies in Nijmegen. Quality time met mijn meisjes! Karlijn wilde graag een jasje dat ze daar zag, maar mocht het niet hebben van mij, vanwege de andere dertig jasjes in haar kast. Maar onze lieve buurtgenoten hielden meteen een collecte voor haar, zodat ze met hun geld, mijn geld en een beetje van haarzelf, toch haar zin kreeg. Die kleine boef weet altijd iedereen om haar vinger te winden! Ze draagt hier dus een nieuw Rock&Roll jasje van Just-Kid-ink, haar lievelings sterrenbroek van H&M en haar New Balance sneakers. Mijn andere dochter draagt een T-shirt met Bretonse streep op een skinny jeans (allebei H&M), gecombineerd met Dr.Martens en een suède/leren jasje van Mango. Ik heb mijn zwarte jurkje van New Look aan op mijn panter Leg-Inc met motorlaarzen. Het zwarte leren jackje is van Mexx en ik draag er nog een bomberjasje van Soho over.
Deze dag had een heerlijke uitsmijter, niemand minder dan Armand & The Kik! Armand is protestzanger en staat bekend als fervent liefhebber van cannabis, waarover hij ook veelvuldig zingt. De meisjes en ik hebben hartelijk gelachen en mama had een hoop uit te leggen en tevens voor te lichten. Hihi
Mieke de Kok 
