Geschreven woorden

 

---

Ik ben benieuwd of ik de enige ben of dat jullie dat ook wel eens hebben. Dat je woorden anders geïnterpreteerd worden dan dat ze bedoeld zijn. Geschreven woorden, bedoel ik. Als het tijdens het praten gebeurd, ben je meteen in de gelegenheid om jezelf uit te leggen. Maar als je woorden schrijft, moet je al op antwoord wachten en dan volgt er soms zo’n onheilspellende stilte. Vooral nu met de twee vinkjes, wordt er veel ingevuld voor de ontvanger van de boodschap. “Hij heeft ze gelezen, de vinkjes zijn blauw, maar hij geeft maar geen antwoord.”

Ik ben in het verleden al eens een vriendengroep kwijt geraakt door een verkeerd geïnterpreteerde emailwisseling. Het ging eigenlijk over het maken van een gezellige afspraak met z’n allen, waarvoor ik dus een groepsemail aanmaakte (jaja, de huidige WhatsApp groep). Maar om de een of andere reden werd mijn oorspronkelijke uitnodiging meteen negatief bejegend. En dit was nog maar het begin. In eerste instantie probeerde ik met vervolg e-mails nog iedereen te vriend te houden en uit te leggen dat ik ze alleen maar vroeg om me te vergezellen op een avondje in de stad. Maar het hek was van de dam. Iedereen ging ineens op elkaar reageren en afreageren. Er werden zaken bij gehaald, die hier werkelijk niets mee van doen hadden. Maar blijkbaar wel hoog zaten bij een aantal van ons. Ik was volledig de kluts kwijt, wat gebeurde hier? Later besefte ik dat het eigenlijk wel vaker zo ging tussen ons. Dat volkomen onschuldige zaken schuldig gemaakt werden. Negativiteit als reactie op een vriendelijk gebaar. Waarom werd er van iets slechts uitgegaan, hoe lang kenden ze me nu al? Of waarom pakte niemand de telefoon (ik zelf ook niet!) om persoonlijk de boodschap uit te leggen? Misschien heeft alles zo moeten lopen, waren dingen te vaak opgekropt en klaar. Maar de manier waarop blijft naar.

Ook nu heb ik het nog wel eens met WhatsAppjes naar bepaalde personen. Er wordt dan iets achter mijn (goedbedoelde onschuldige) woorden gezocht. Gezocht naar het kwaad. Terwijl ik geenszins kwaad in de zin heb. Ik weet dat deze reactie meer over de persoon in kwestie zegt dan over mij. De waard vertrouwt zijn gasten zoals hij zelf is. Ik doe niet aan  verborgen agenda’s, what you see, is what you get. Maar toch ga ik soms twijfelen aan mijn eigen woorden. Of over mijn onbewuste bedoeling achter deze woorden. Mijn vriend zegt altijd, pak de telefoon, dan kunnen ze je woorden nooit verdraaien zonder dat je een weerwoord hebt. Dan kun je jezelf met hand en tand verdedigen. Als het dan nog fout gaat…  Misschien moet ik met deze boze mensen breken, eventuele “vriendschappen, andere banden” een langzame dood laten sterven. En als dat niet mogelijk is, in ieder geval het email-en/of WhatsApp contact tot een minimum beperken. Ik heb toch helemaal geen zin in deze ongevraagde negativiteit! Het is al moeilijk genoeg om positief te blijven in deze natte donkere dagen, je zou er depressief van worden.

En ik wil best hand in eigen boezem steken, mits iemand me duidelijk kan maken waarom ik iets anders had moeten verwoorden. Ik hou niet van ruzie maken, ben er best slecht in. Heb de neiging weg te lopen. Want als ik aan een ruzie begin, kan ik erg gemeen en hard met woorden zijn. Ik haal er dan alles bij wat me ooit dwars heeft gezeten. ik ben namelijk het Chinese sterrenbeeld haan en die vergeten niets!!! Later meestal spijt natuurlijk!

Tasdag 2016 was weer een memorabele editie (zie eventueel mijn blog Tasdag van 2 jaar geleden). Op deze dag herdenken we onze vriendin Natasja met al haar vriendinnen. We hebben dan altijd de Tastas bij ons, een tas met haar foto, kaarsjes, rekwisieten die aan haar doen denken. Deze tas wordt iedere Tasdag weer voller en voller. Ditmaal zat er een zwarte stift in en die bracht sommigen van ons op baldadige ideeën. De deuren van de toiletten in het café waar we zaten, waren nog zo maagdelijk wit en we zaten vol emoties over Tas, die er blijkbaar uit moesten. De eigenaresse van het desbetreffende café was niet zo te spreken over ons puberale gedrag en ze had gelijk. Dus ben ik met één van mijn partners in crime de deur weer snel wit gaan schilderen. Nu is alles oké gelukkig en kunnen we zonder schaamte het café weer betreden. Het is ook eigenlijk niets voor mij, ben best braaf en gewoon een schijterd. Tja, soms gaan we onze eigen grenzen over…X

Dat is een lekker zacht en warm plekje, denkt kat Prins als hij mijn groene vest van Summum op de grond ziet liggen. Ik heb het vest hier gecombineerd met een denim jumpsuit van ONLY en enkellaarsjes van een vaag merk, waarschijnlijk gekocht bij Le Ballon. Accessoires als een tas van Mexx en een (voor mijn verjaardag gekregen) retro grijze portemonnee van Cowboysbag.

---